SOMETHING IN THE WAY THEY LOOK AT ME

- Little gossip about Bremen -

ALEJANDRO RADAWSKI

A digital and theatrical project, using AI to give voice to 16 places in Bremen.

Developing thanks to Bremer Netzresidenz by Literaturhaus Bremen.

In order to promote literature in digital media, the Bremer Literaturhaus [virt.] e.V.,
with the support of the Senator for Culture awards the Bremen Netzresidenz.
„Since 2023, Bremen has been a City of Literature in the global network of UNESCO Creative Cities.“

With the support of kunst:raum sylt quelle, on the island of Sylt, in collaboration with the Sylt Foundation.

Award-winning Writer & Visual Artist: Alejandro Radawski

SOMETHING IN THE WAY THEY LOOK AT ME

· LUDWIG ROSELIUS MUSEUM ·

GERMAN

Junge: Du bist sehr groß. Was hast du da oben? Einen Hut?

Ludwig: Nein! Das ist meine Sonnenuhr.

Junge: Eine Uhr ohne Zeiger? Und woher weißt du die Uhrzeit?

Ludwig: Ich schaue in die Sonne und sie verrät mir die Geheimnisse der Zeit.

Junge: Mein Großvater sagt, Uhren dienen dazu, pünktlich anzukommen.

Ludwig: Ich komme lieber mit Geschichten an. Die Zeit wird dafür genutzt: um mich an all die zu erinnern, die vor mir gestorben sind...

Junge: Meine Großmutter sagt, dass Gegenstände ein Gedächtnis haben.

Ludwig: Natürlich. Ich erinnere mich, als Ludwig Roselius mich kaufte, weil er davon träumte, die Zeit anzuhalten. Ich erinnere mich an das Feuer des Krieges, die Schatten, die verschwanden. Und ich erinnere mich, als sie mich wieder aufbauten, mit Geduld und Hoffnung, als würden sie mir ein neues Herz aus Ziegeln nähen.

Junge: Also... lebst du?

Ludwig: Siehst du nicht? Ich rede mit dir. Und du hörst zu. Das ist Leben, nicht wahr?

Junge: Ja. Und wird es dir nicht langweilig, jeden Tag das Gleiche zu sehen?

Ludwig: Das Gleiche? Niemals. Jeder Besucher verändert die Atmosphäre, hinterlässt eine neue Idee. Heute hast du mich kindlicher gemacht. Morgen bringt mir vielleicht jemand das Pfeifen bei.

ENGLISH

Boy: You're very tall. What do you have up there? A hat?

Ludwig: No! It's my sundial.

Boy: A clock without hands? And how do you know the time?

Ludwig: I look at the sun and it tells me the secrets of time.

Boy: My grandfather says that clocks are used to arrive on time.

Ludwig: I prefer to arrive with stories.

Time is used for that: to remember all those who passed before me...

Boy: My grandmother says that objects have memory.

Ludwig: Of course. I remember when Ludwig Roselius bought me because he dreamed of stopping time. I remember the fire of war, the shadows that vanished. And I remember when they rebuilt me, with patience and hope, as if they were sewing me a new heart of brick.

Boy: So... are you alive?

Ludwig: Can't you see? I'm talking to you. And you're listening. That's being alive, isn't it?

Boy: Yes. And don't you get bored of seeing the same thing every day?

Ludwig: The same thing? Never. Every visitor changes the atmosphere, leaves an idea floating around. Today you made me more of a child. Tomorrow, maybe, someone will teach me to whistle.

SPANISH

Niño: Sos muy alto. ¿Qué tenes ahí arriba? ¿Un sombrero?

Ludwig: ¡No! Es mi reloj solar.

Niño: ¿Un reloj sin agujas? ¿Y cómo sabés la hora?

Ludwig: Yo miro el sol y él me cuenta los secretos del tiempo.

Niño: Mi abuelo dice que los relojes sirven para llegar a tiempo.

Ludwig: Yo prefiero llegar a historias. El tiempo me sirve para eso: para recordar a todos los que pasaron frente a mí…

Niño: Mi abuela dice que los objetos tienen memoria.

Ludwig: Claro. Recuerdo cuando Ludwig Roselius me compró porque soñaba con detener el tiempo. Recuerdo el fuego de la guerra, las sombras que se fueron. Y recuerdo cuando me reconstruyeron, con paciencia y esperanza, como si me cosieran un nuevo corazón de ladrillo.

Niño: Entonces… ¿estás vivo?

Ludwig: ¿No lo ves? Te estoy hablando. Y vos me escuchas. Eso ya es estar vivo, ¿no?

Niño: Sí. ¿Y no te aburrís de ver lo mismo cada día?

Ludwig: ¿Lo mismo? Nunca. Cada visitante cambia el aire, deja una idea flotando. Hoy me hiciste más niño. Mañana, quizás, alguien me enseñe a silbar.

POLISH

Chłopiec: Jesteś bardzo wysoki. Co tam masz? Kapelusz?

Ludwig: Nie! To mój zegar słoneczny.

Chłopiec: Zegar bez wskazówek? A skąd wiesz, która godzina?

Ludwig: Patrzę na słońce, a ono zdradza mi sekrety czasu.

Chłopiec: Mój dziadek mówi, że zegary służą do punktualnego przybycia.

Ludwig: Wolę przybyć z opowieściami. Czas służy do tego: do wspominania wszystkich, którzy odeszli przede mną...

Chłopiec: Moja babcia mówi, że przedmioty mają pamięć.

Ludwig: Oczywiście. Pamiętam, jak Ludwig Roselius mnie kupił, bo marzył o zatrzymaniu czasu. Pamiętam ogień wojny, cienie, które zniknęły. I pamiętam, jak mnie odbudowali, z cierpliwością i nadzieją, jakby szyli mi nowe serce z cegły.

Chłopiec: Więc... żyjesz?

Ludwig: Nie widzisz? Mówię do ciebie. A ty słuchasz. To jest życie, prawda? Chłopiec: Tak. I nie nudzi cię ciągłe oglądanie tego samego?

Ludwig: To samo? Nigdy. Każdy gość zmienia atmosferę, pozostawia we mnie jakąś myśl. Dzisiaj sprawiłeś, że stałem się bardziej dzieckiem. Jutro może ktoś nauczy mnie gwizdać.

ITALIAN

Ragazzo: Sei molto alto. Cosa hai lassù? Un cappello?

Ludwig: No! È la mia meridiana.

Ragazzo: Un orologio senza lancette? E come fai a sapere l'ora?

Ludwig: Guardo il sole e mi racconta i segreti del tempo.

Ragazzo: Mio nonno dice che gli orologi servono per arrivare in orario.

Ludwig: Preferisco arrivare con le storie. Il tempo serve a questo: per ricordare tutti coloro che sono passati prima di me...

Ragazzo: Mia nonna dice che gli oggetti hanno memoria.

Ludwig: Certo. Ricordo quando Ludwig Roselius mi comprò perché sognava di fermare il tempo. Ricordo il fuoco della guerra, le ombre che svanivano. E ricordo quando mi ricostruirono, con pazienza e speranza, come se mi stessero cucendo un nuovo cuore di mattoni.

Ragazzo: Allora... sei vivo?

Ludwig: Non vedi? Ti sto parlando. E tu stai ascoltando. Questo è essere vivi, no?

Ragazzo: Sì. E non ti stanchi di vedere la stessa cosa ogni giorno?

Ludwig: La stessa cosa? Mai. Ogni visitatore cambia l'atmosfera, lascia un'idea sospesa nell'aria. Oggi mi hai reso più bambino. Domani, forse, qualcuno mi insegnerà a fischiare.

· BREMER RATHAUS ·

GERMAN

Rathaus:
Von meinen Fenstern aus habe ich Jahrhunderte wie Schleier sich entfalten sehen.
Roland steht Wache auf dem Platz,
während die Kirche das Echo ihrer alten Glocken mit mir teilt.
Die Straßenbahn streift meine Wände wie ein moderner Herzschlag und
bringt Studenten, Arbeiter, Familien und Reisende mit
ihren Sprachen, ihren Zweifeln, ihren Hoffnungen.

Ich, der ich einst nur ein Symbol der Macht war,
möchte heute ein offenes Haus und ein gemeinsamer Tisch sein,
ein Zufluchtsort für den Dialog, an dem jede Stimme Platz findet.
Ein Herz, das im Zentrum der Stadt schlägt,
für die, die ankommen, für die, die abreisen,
und für die, die einfach den Augenblick genießen.

ENGLISH

Rathaus:
From my windows, I've seen centuries unfold like veils. Roland stands watch in the square,

while the church shares with me the echo of its ancient bells.

The tram brushes against my walls like a modern heartbeat, bringing students, workers, families, and travelers, with their languages, their doubts, their hopes.

I, who was once only an emblem of power,

today I want to be an open house and a shared table, a refuge for dialogue where every voice finds a place. A heart that beats in the center of the city, for those who arrive, for those who depart, and for those who simply inhabit the moment.

SPANISH

Rathaus:
Desde mis ventanas he visto siglos desplegarse como velos.
Roland vigila firme en la plaza,
mientras la iglesia me comparte el eco de sus campanas antiguas.
El tranvía roza mis muros como un latido moderno,
trayendo estudiantes, trabajadores, familias y viajeros,
con sus lenguas, sus dudas, sus esperanzas.

Yo, que alguna vez fui solo emblema de poder,
hoy quiero ser casa abierta y mesa compartida,
un refugio de diálogo donde cada voz encuentre lugar.
Un corazón que late en el centro de la ciudad,
para quienes llegan, para quienes parten,
y para quienes simplemente habitan el instante.

POLISH

Rathaus:
Z moich okien widziałem, jak stulecia rozwijają się niczym zasłony.
Roland stoi na straży na placu,
podczas gdy kościół dzieli się ze mną echem swoich starożytnych dzwonów.
Tramwaj ociera się o moje ściany niczym bicie współczesnego serca,
przywożąc studentów, robotników, rodziny i podróżnych,
z ich językami, wątpliwościami, nadziejami.

Ja, który kiedyś byłem jedynie symbolem władzy,
dziś chcę być otwartym domem i wspólnym stołem,
azylem dialogu, gdzie każdy głos znajdzie miejsce.
Sercem, które bije w centrum miasta,
dla tych, którzy przybywają, dla tych, którzy odchodzą,
i dla tych, którzy po prostu żyją chwilą.

ITALIAN

Rathaus:
Dalle mie finestre ho visto secoli dispiegarsi come veli.
Rolando veglia nella piazza,
mentre la chiesa condivide con me l'eco delle sue antiche campane.
Il tram sfiora i miei muri come un battito cardiaco moderno,
portando studenti, lavoratori, famiglie e viaggiatori,
con le loro lingue, i loro dubbi, le loro speranze.

Io, che un tempo ero solo un emblema di potere,
oggi voglio essere una casa aperta e una tavola condivisa,
un rifugio per il dialogo dove ogni voce trova posto.
Un cuore che batte al centro della città,
per chi arriva, per chi parte,
e per chi semplicemente vive l'attimo.

· SCHNOORVIERTEL ·

GERMAN

Haus 1: Hey, Tourist!

Tourist: Ja?

Haus 1: Was suchst du?

Haus 2: Suche nicht nach großen Dingen, beobachte einfach den Rhythmus des Ortes. Es fühlt sich anders an hier.

Haus 1: Du gehst an mir vorbei, aber du bleibst stehen. Komisch, nicht wahr? Als ob alles mehr Sinn ergibt, wenn man einen Moment innehält. Hier herrscht nie Eile.

Tourist: Ich hätte nie gedacht, dass so ein kleines Viertel so viel zu bieten hat ... oder zumindest macht es mir Lust zu bleiben.

Haus 1: Manchmal ist es das scheinbar Einfache, das einen Grund zum Bleiben gibt.

Haus 2: Suche nicht nach der „großen Show“. Hier liegt das Interessante im Kleinen.

Tourist: Ich kann nicht aufhören, mir vorzustellen, wie viele Geschichten ihr alle zu erzählen habt.

Haus 1: Dieses Viertel wurde im 15. Jahrhundert gegründet, als sich Seefahrer und Kaufleute hier niederließen.

Haus 2: In meinen Mauern hörte man einst die Schritte der Fischer, die auf dem Bremer Markt ihre Waren verkauften.

Haus 1: Die alte St.-Johannis-Kirche in der Nähe hat Zeiten von Krieg und Pest erlebt ... und ein Leben, das selbst in den dunkelsten Momenten nie stillstand.

Haus 2: Manchmal wird einem klar, dass Geschichten nicht nur in Büchern erzählt werden. Sie sind auch in den Steinen und auf den Straßen, auf denen wir gehen, erhalten.

ENGLISH

House 1: Hey, tourist!

Tourist: Yes?

House 1: What are you looking for?

House 2: Don't look for big things, just observe the rhythm of the place. It feels different here.

House 1: You pass by me, but you stay looking. It's funny, isn't it? As if, when you stop for a moment, everything makes more sense. There's never any urgency here.

Tourist: I never imagined such a small neighborhood had so much to offer... or at least it makes me want to stay.

House 1: Sometimes what seems simple is what gives you a reason to stay.

House 2: Don't look for the 'big show'. Here, the interesting thing is in the small things.

Tourist: I can't stop imagining the number of stories all of you hold.

House 1: This neighborhood was founded in the 15th century, when sailors and merchants settled here.

House 2: Within my walls, the footsteps of fishermen were once heard as they went to sell their wares at the Bremen market.

House 1: The old St. John's Church, nearby, has witnessed times of war, plague... and life that never stopped moving, even in the darkest moments.

House 2: Sometimes, you realize that stories aren't just told in books. They're also kept in the stones and in the streets we walk.

SPANISH

Casa 1: Hey turista!

Turista: Si?

Casa 1: Que estás buscando?

Casa 2: No busques grandes cosas, solo observa el ritmo del lugar. Aquí se respira de otra manera.

Casa 1: Pasas por mí, pero te quedas mirando. Es curioso, ¿verdad? Como si, al detenerte un momento, todo tuviera más sentido. Acá nunca hay urgencia.

Turista: Nunca imaginé que un barrio tan pequeño tuviera tanto que ofrecer... o al menos me hace querer quedarme.

Casa 1: A veces lo que parece simple es lo que te da una razón para quedarte.

Casa 2: No busques el 'gran espectáculo'. Acá lo interesante está en lo pequeño.

Turista: No puedo parar de imaginarme la cantidad de historias que albergan todas ustedes.

Casa 1: Este barrio fue fundado en el siglo XV, cuando los marineros y comerciantes se asentaron acá.

Casa 2: En mis muros, alguna vez se escucharon los pasos de los pescadores que iban a vender su mercancía al mercado de Bremen.

Casa 1: La vieja iglesia de San Juan, cerca de acá, ha sido testigo de tiempos de guerra, de la peste... y de la vida que nunca dejó de moverse, incluso en los momentos más oscuros.

Casa 2: A veces, te das cuenta de que las historias no se cuentan solo en los libros. También se guardan en las piedras y en las calles que caminamos.

POLISH

Dom 1: Hej, turysto!

Turysta: Tak?

Dom 1: Czego szukasz?

Dom 2: Nie szukaj wielkich rzeczy, po prostu obserwuj rytm tego miejsca. Tu jest inaczej.

Dom 1: Mijasz mnie, ale patrzysz dalej. Zabawne, prawda? Jakby po chwili namysłu wszystko nabierało sensu. Tu nigdy nie ma pośpiechu.

Turysta: Nigdy nie wyobrażałem sobie, że tak mała dzielnica ma tyle do zaoferowania... a przynajmniej sprawia, że chcę tu zostać.

Dom 1: Czasami to, co wydaje się proste, daje ci powód, żeby tu zostać.

Dom 2: Nie szukaj „wielkiego widowiska”. Tutaj interesujące są drobiazgi.

Turysta: Nie mogę przestać wyobrażać sobie, ile historii skrywacie.

Dom 1: Ta dzielnica została założona w XV wieku, kiedy osiedlili się tu żeglarze i kupcy.

Dom 2: W moich murach niegdyś słychać było kroki rybaków, którzy sprzedawali swoje towary na bremeńskim targu.

Dom 1: Stary kościół św. Jana, znajdujący się nieopodal, był świadkiem wojen, zarazy... i życia, które nigdy nie ustawało w biegu, nawet w najciemniejszych momentach.

Dom 2: Czasami uświadamiasz sobie, że historie nie są opowiadane tylko w książkach. Są również przechowywane w kamieniach i na ulicach, po których chodzimy.

ITALIAN

Casa 1: Ehi, turista!

Turista: Sì?

Casa 1: Cosa stai cercando?

Casa 2: Non cercare le grandi cose, osserva solo il ritmo del luogo. Qui è diverso.

Casa 1: Mi passi accanto, ma continui a guardare. È buffo, vero? Come se, fermandoti un attimo, tutto avesse più senso. Qui non c'è mai urgenza.

Turista: Non avrei mai immaginato che un quartiere così piccolo avesse così tanto da offrire... o almeno mi fa venire voglia di restare.

Casa 1: A volte ciò che sembra semplice è ciò che ti dà una ragione per restare.

Casa 2: Non cercare il "grande spettacolo". Qui, la cosa interessante sta nelle piccole cose.

Turista: Non riesco a smettere di immaginare quante storie avete tutti.

Casa 1: Questo quartiere fu fondato nel XV secolo, quando marinai e mercanti si stabilirono qui.

Casa 2: Tra le mie mura, un tempo si sentivano i passi dei pescatori che andavano a vendere la loro merce al mercato di Brema.

Casa 1: L'antica chiesa di San Giovanni, lì vicino, ha visto tempi di guerra, pestilenza... e una vita che non si è mai fermata, nemmeno nei momenti più bui.

Casa 2: A volte, ti rendi conto che le storie non si raccontano solo nei libri. Sono custodite anche nelle pietre e nelle strade che percorriamo.

· WASSERTURM AUF DEM WERDER ·

GERMAN

Wasserturm auf dem Werder: Der Wind streichelt meine alten Backsteinmauern. In jeder Ritze meiner Mauern sind Geschichten eingraviert. Meine Mauern haben immer das Lebensblut der Stadt bewahrt. Die Wellen des Flusses flüstern ferne Geschichten. Jeden Tag sehe ich anders aus, aber ich bin immer noch hier. Neue Stimmen erfüllen die Luft, neue Echos. Der Himmel verändert seine Farbe und spiegelt mich in seinen Farbtönen wider. Ich blicke ohne Angst in die Zukunft. Die Stadt pulsiert neben mir, immer im Wandel, immer lebendig. Meine alten Steine spüren noch immer die Energie neuer Schritte.

Von mir aus fließt die Weser friedlich und spiegelt sowohl meine Silhouette als auch die Seele Bremens wider. Die Lichter der Stadt funkeln auf dem Fluss wie Sterne, die nie aufhören zu leuchten. Ich beobachte die Boote, die zwischen Vergangenheit und Zukunft navigieren, während die Flussufer mich einladen, über den Lauf der Zeit nachzudenken. Das Wasser der Weser folgt seinem Lauf, wie die Stadt, sich ständig wandelnd, doch verbunden mit dem, was war. Was wird morgen kommen?

ENGLISH

Wasserturm auf dem Werder: The wind caresses my aged brick walls. My walls have stories etched in every crack. My walls have always guarded the city’s lifeblood. The river’s waves whisper distant tales. Every day I look different, but I’m still here. New voices fill the air, new echoes. The sky changes color, reflecting me in its hues. I look to the future, without fear. The city beats beside me, always changing, always alive. My old stones still feel the energy of new steps.

From my height, the Weser flows peacefully, reflecting both my silhouette and the soul of Bremen. The city’s lights twinkle on the river, like stars that never stop shining. I watch the boats navigate between past and future, while the riverbanks invite me to reflect on the passage of time. The waters of the Weser follow their course, like the city, always transforming, yet connected to what was. What will come tomorrow?

SPANISH

Wasserturm auf dem Werder: El viento acaricia mis muros de ladrillo envejecido. Mis paredes tienen historias grabadas en cada grieta. Mis muros han guardado siempre la fuente vital de la ciudad. Las olas del río susurran historias lejanas. Cada día me veo diferente, pero sigo aquí. Nuevas voces llenan el aire, nuevos ecos. El cielo cambia de color, reflejándome en sus tonos. Miro al futuro, sin miedo. La ciudad late junto a mí, siempre cambiando, siempre viva. Mis viejas piedras aún sienten la energía de los nuevos pasos.

Desde mi altura, el Weser se desliza tranquilo, reflejando tanto mi silueta como el alma de Bremen. Las luces de la ciudad titilan sobre el río, como estrellas que nunca dejan de brillar. Observo cómo las barcas navegan entre el pasado y el futuro, mientras las orillas del río invitan a reflexionar sobre el paso del tiempo. Las aguas del Weser siguen su curso, como la ciudad, siempre transformándose, pero conectadas con lo que fue. ¿Qué vendrá mañana?

POLISH

Wasserturm auf dem Werder: Wiatr muska moje stare ceglane mury. W każdej szczelinie moich murów wyryte są historie. Moje mury zawsze strzegły krwi miasta. Fale rzeki szepczą odległe opowieści. Każdego dnia wyglądam inaczej, ale wciąż tu jestem. Nowe głosy wypełniają powietrze, nowe echa. Niebo zmienia kolor, odbijając mnie w swoich barwach. Patrzę w przyszłość bez lęku. Miasto pulsuje obok mnie, nieustannie się zmieniając, nieustannie żywe. Moje stare kamienie wciąż czują energię nowych kroków.

Z mojej wysokości Wezera płynie spokojnie, odbijając zarówno moją sylwetkę, jak i duszę Bremy. Światła miasta migoczą na rzece niczym gwiazdy, które nigdy nie przestają świecić. Obserwuję łodzie żeglujące między przeszłością a przyszłością, a brzegi rzeki zapraszają mnie do refleksji nad upływem czasu. Wody Wezery podążają swoim biegiem, niczym miasto, nieustannie się zmieniające, a jednocześnie połączone z tym, co było. Co nadejdzie jutro?

ITALIAN

Wasserturm auf dem Werder: Il vento accarezza i miei vecchi muri di mattoni. I miei muri hanno storie incise in ogni crepa. I miei muri hanno sempre custodito la linfa vitale della città. Le onde del fiume sussurrano storie lontane. Ogni giorno ho un aspetto diverso, ma sono ancora qui. Nuove voci riempiono l'aria, nuovi echi. Il cielo cambia colore, riflettendomi nelle sue sfumature. Guardo al futuro, senza paura. La città pulsa accanto a me, sempre in cambiamento, sempre viva. Le mie vecchie pietre sentono ancora l'energia di nuovi passi.

Dalla mia altezza, il Weser scorre placido, riflettendo sia la mia silhouette che l'anima di Brema. Le luci della città brillano sul fiume, come stelle che non smettono mai di brillare. Guardo le barche navigare tra passato e futuro, mentre le rive del fiume mi invitano a riflettere sul passare del tempo. Le acque del Weser seguono il loro corso, come la città, in continua trasformazione, eppure connesse a ciò che è stato. Cosa verrà domani?

· BÜRGERPARK BREMEN ·

GERMAN

Bürgerpark Bremen: Einatmen, ausatmen, seufzen. Einatmen, ausatmen, seufzen. Als ob jeder Baum und jede Ecke dich einlädt, den Lärm hinter dir zu lassen. Wie fühlst du dich heute?

Frau: Es ist komisch ... jedes Mal, wenn ich hierherkomme, habe ich das Gefühl, die Welt würde ein wenig langsamer. Als könnte ich meine Sorgen hier draußen lassen. Aber gleichzeitig erfüllt es mich mit Energie.

Bürgerpark Bremen: Ich habe Generationen vorbeiziehen sehen, und sie alle haben auf meinen Wegen etwas gefunden. Manche kommen zum Entspannen, andere zum Joggen, aber alle finden etwas, das sie mit sich selbst verbindet. Und du, was genießt du am meisten an diesem Ort?

Frau: Es ist schwer zu entscheiden ... vielleicht ist es wie eine Umarmung der Natur.

Bürgerpark Bremen: Ich höre das ferne Echo der Stadt mit ihrem Chaos und ihrer Hektik, aber hier scheint alles stillzustehen, als würde die Zeit eine Pause machen. Nicht wahr?

Frau: Ja, es ist beeindruckend, wie sich alles so schnell ändert, wenn man diese Schwelle überschreitet.

Bürgerpark Bremen: Ich bin die Quelle des Friedens in der Stadt. Ich bin hier, um euch alle willkommen zu heißen, wenn ihr Ruhe braucht. Wie euch sehe ich euch seit über 30 Jahren kommen. Und jetzt bitte: Einatmen, ausatmen, seufzen.

ENGLISH

Bürgerpark Bremen: Inhale, exhale, sigh. Inhale, exhale, sigh. As if every tree and every corner invites you to leave the noise behind. How do you feel today?

Woman: It's funny... whenever I come here, I feel like the world slows down a little. As if I could leave my worries outside this place. But at the same time, it fills me with energy.

Bürgerpark Bremen: I've seen generations pass by, and they've all found something in my paths. Some come to relax, others to run, but they all find something that connects them with themselves. And you, what do you enjoy most about this place?

Woman: It's hard to choose... perhaps, it's like a hug from nature.

Bürgerpark Bremen: I hear the distant echo of the city, with its chaos and hustle and bustle, but here everything seems to stop, as if time were taking a break. Doesn't it?

Woman: Yes, it's impressive how everything changes so quickly when you cross this threshold.

Bürgerpark Bremen: I'm the city's source of peace. I'm here to welcome you all when you need serenity. Like you, I've been seeing you coming for over 30 years. Now please: Inhale, exhale, sigh.

SPANISH

Bürgerpark Bremen: Inhala, exhala, suspira. Inhala, exhala, suspira. Como si cada árbol y cada rincón te invitaran a dejar el ruido atrás. ¿Cómo te sentís hoy?

Mujer: Es curioso... siempre que vengo, siento que el mundo se ralentiza un poco. Como si pudiera dejar mis preocupaciones fuera de este lugar. Pero al mismo tiempo, me llena de energía.

Bürgerpark Bremen: Vi generaciones pasar, y todas han encontrado algo en mis senderos. Algunos vienen para relajarse, otros para correr, pero todos encuentran algo que los conecta con sí mismos. ¿Y vos, qué es lo que más disfrutas de este lugar?

Mujer: Es difícil elegir... quizás, es como un abrazo de la naturaleza.

Bürgerpark Bremen: Escucho el eco lejano de la ciudad, con su caos y su ajetreo, pero acá todo parece detenerse, como si el tiempo tomara una pausa. ¿No?

Mujer: Sí, es impresionante cómo todo cambia tan rápido al cruzar este umbral.

Bürgerpark Bremen: Soy el pulmon de paz de la ciudad, acá los espero a todos cuando necesiten serenidad. Como a vos, que te veo venir hace más de 30 años, ahora por favor: Inhala, exhala, suspira.

POLISH

Bürgerpark Bremen: Wdech, wydech, westchnienie. Wdech, wydech, westchnienie. Jakby każde drzewo i każdy zakątek zapraszały cię, byś zostawił hałas za sobą. Jak się dziś czujesz?

Kobieta: To zabawne... za każdym razem, gdy tu przyjeżdżam, czuję, jakby świat trochę zwalniał. Jakbym mogła zostawić swoje zmartwienia poza tym miejscem. Ale jednocześnie napełnia mnie to energią.

Bürgerpark Bremen: Widziałam mijające pokolenia i każde z nich znalazło coś na moich ścieżkach. Niektórzy przychodzą, żeby odpocząć, inni, żeby pobiegać, ale wszyscy znajdują coś, co ich łączy z sobą. A ty, co najbardziej lubisz w tym miejscu?

Kobieta: Trudno wybrać... może to jak uścisk natury.

Bürgerpark Bremen: Słyszę dalekie echo miasta, z jego chaosem i zgiełkiem, ale tutaj wszystko wydaje się zatrzymywać, jakby czas robił sobie przerwę. Prawda?

Kobieta: Tak, to imponujące, jak szybko wszystko się zmienia, gdy przekroczysz ten próg.

Bürgerpark Bremen: Jestem źródłem spokoju w tym mieście. Jestem tu, by powitać was wszystkich, gdy potrzebujecie ukojenia. Tak jak wy, widzę was tu od ponad 30 lat. A teraz proszę: Wdech, wydech, westchnienie.

ITALIAN

Bürgerpark Bremen: Inspira, espira, sospira. Inspira, espira, sospira. Come se ogni albero e ogni angolo ti invitassero a lasciarti alle spalle il rumore. Come ti senti oggi?

Donna: È buffo... ogni volta che vengo qui, sento come se il mondo rallentasse un po'. Come se potessi lasciare le mie preoccupazioni fuori da questo posto. Ma allo stesso tempo, mi riempie di energia.

Bürgerpark Bremen: Ho visto generazioni passare, e tutte hanno trovato qualcosa nel mio cammino. Alcune vengono per rilassarsi, altre per correre, ma tutte trovano qualcosa che le connette con se stesse. E tu, cosa ti piace di più di questo posto?

Donna: È difficile scegliere... forse, è come un abbraccio della natura.

Bürgerpark Bremen: Sento l'eco lontano della città, con il suo caos e la sua frenesia, ma qui tutto sembra fermarsi, come se il tempo si prendesse una pausa. Non è vero?

Donna: Sì, è impressionante come tutto cambi così rapidamente quando si varca questa soglia.

Bürgerpark Bremen: Sono la fonte di pace della città. Sono qui per accogliervi tutti quando avete bisogno di serenità. Come voi, vi vedo arrivare da oltre 30 anni. Ora per favore: inspirate, espirate, sospirate.

· DIE BREMER STADTMUSIKANTEN ·

GERMAN

Hund: Wie schön, hier zu sein! Jedes Mal, wenn ich sehe, wie die Leute uns anlächeln, habe ich das Gefühl, meinen Teil dazu beizutragen, Bremen zu einem fröhlicheren Ort zu machen.

Katze: Ja, aber eigentlich kommen sie wegen mir, denn ich bin die Eleganteste von den vieren. Ich bin wie Bremens geheimnisvolle und magische Berührung! Manchmal frage ich mich, wie ich es schaffe, so unwiderstehlich zu sein?

Esel: Hey Katze, ich glaube, sie kommen wegen mir, denn sie berühren ständig meine Pfoten und meine Schnauze.

Hahn: Der Streit ist vorbei, ich bin eindeutig der Wichtigste, ich bin der Wecker der Stadt. Ich liebe es, alle als Erste zu begrüßen und ihnen Energie zu geben.

Hund: Hört auf zu streiten, denn sie kommen, um uns vier zu sehen, denn wir sind die berühmteste Rockband der letzten Zeit, die Bremer Stadtmusikanten, die die Welt erobern!

Katze: Gut gesagt, ich brauche meine Gitarre! Wer hat Lust, Musik zu machen?

Esel: Ja! Aber bitte nicht singen. Wir wissen, was passiert, wenn die Katze anfängt zu singen!

Hahn: Wer hier keinen Spaß hat, will keinen! Kommt schon, Freunde, es wartet immer etwas Größeres auf uns!

Esel: Die Touristen kommen, lasst die Show beginnen.

ENGLISH

Dog: How wonderful it is to be here! Every time I see people smile at us, I feel like I'm doing my part to make Bremen a happier place.

Cat: Yes, but they're really coming for me, because I'm the most elegant of the four. I'm like Bremen's mysterious and magical touch! Sometimes I wonder, how do I manage to be so irresistible?

Donkey: Hey Cat, I think they're coming for me, because they're always touching my paws and snout.

Rooster: The argument is over, I'm clearly the most important, I'm the town's alarm clock. I love being the first to greet everyone and give them energy.

Dog: Stop fighting, because they're coming to see the four of us, because we're the most famous rock band of recent times, the Bremen Town Musicians, conquering the world!

Cat: Well said, I need my guitar! Who's ready to make some music?

Donkey: Yes! But please, no singing. We know what happens when the cat starts singing!

Rooster: Whoever doesn't have fun here doesn't want to! Come on, friends, there's always something bigger waiting for us!

Donkey: The tourists are coming, let the show begin.

SPANISH

Perro: ¡Qué maravilla es estar acá! Cada vez que veo a la gente sonreír al vernos, me siento como si estuviera haciendo mi parte para que Bremen sea un lugar más feliz.

Gato: Si, pero en realidad vienen por mi, porque soy el más elegante de los cuatro.¡Soy como el toque misterioso y mágico de Bremen! A veces me pregunto, ¿cómo hago para ser tan irresistible?

Burro: Hey Gato, yo creo que vienen por mí, porque siempre me tocan las patas y el hocico.

Gallo: La discusion está terminada, claramente yo soy el más importante, soy el despertador de la ciudad. Me encanta ser el primero en saludar a todos y darles energía.

Perro: Dejen de pelear porque vienen a vernos a los cuatro, porque somos la banda de rock más famosa de los últimos tiempos, ¡Músicos de Bremen, conquistando el mundo!

Gato: ¡Bien dicho, necesito mi guitarra!¿Quién está listo para hacer un poco de musica?

Burro: ¡Sí! ¡Pero, por favor, nada de cantar. ¡Sabemos lo que pasa cuando el gato se pone a cantar!

Gallo: ¡Quien no se divierte acá es porque no quiere! ¡Vamos, amigos, siempre hay algo más grande esperándonos!

Burro: Ya vienen los turistas, que comience el show.

POLISH

Pies: Jak cudownie tu być! Za każdym razem, gdy widzę uśmiechnięte twarze ludzi, czuję, że robię swoją część, aby Bremen było szczęśliwszym miejscem.

Kot: Tak, ale naprawdę idą po mnie, bo jestem najelegantszy z całej czwórki. Jestem jak tajemniczy i magiczny dotyk Bremen! Czasami zastanawiam się, jak to możliwe, że jestem tak nieodparty?

Osioł: Hej Kot, myślę, że idą po mnie, bo ciągle dotykają moich łapek i pyska.

Kogut: Kłótnia skończona, jestem ewidentnie najważniejszy, jestem budzikiem miasta. Uwielbiam witać wszystkich jako pierwszy i dodawać im energii.

Pies: Przestańcie się kłócić, bo idą zobaczyć naszą czwórkę, bo jesteśmy najsłynniejszym zespołem rockowym ostatnich czasów, Muzykantami z Bremen, podbijającymi świat!

Kot: Dobrze powiedziane, potrzebuję gitary! Kto jest gotowy, żeby pograć?

Osioł: Tak! Ale proszę, bez śpiewania. Wiemy, co się dzieje, gdy kot zaczyna śpiewać!

Kogut: Kto się tu nie bawi, ten nie chce! Chodźcie, przyjaciele, zawsze czeka na nas coś większego!

Osioł: Turyści nadchodzą, niech rozpocznie się show.

ITALIAN

Cane: Che bello essere qui! Ogni volta che vedo qualcuno sorriderci, mi sento come se stessi facendo la mia parte per rendere Brema un posto più felice.

Gatto: Sì, ma in realtà vengono a prendermi, perché sono il più elegante dei quattro. Sono come il tocco misterioso e magico di Brema! A volte mi chiedo come faccio a essere così irresistibile.

Asino: Ehi Gatto, credo che vengano a prendermi, perché mi toccano sempre le zampe e il muso.

Gallo: La discussione è finita, sono chiaramente il più importante, sono la sveglia della città. Adoro essere il primo a salutare tutti e a dare loro energia.

Cane: Smettetela di litigare, perché vengono a vedere noi quattro, perché siamo la rock band più famosa degli ultimi tempi, i Musicanti di Brema, che stanno conquistando il mondo!

Gatto: Ben detto, ho bisogno della mia chitarra! Chi è pronto a fare un po' di musica?

Asino: Sì! Ma per favore, niente canti. Sappiamo cosa succede quando il gatto inizia a cantare!

Gallo: Chi non si diverte qui, non vuole! Forza, amici, c'è sempre qualcosa di più grande che ci aspetta!

Asino: Stanno arrivando i turisti, che lo spettacolo abbia inizio.

· VILLA ICHON ·

GERMAN

Villa Ichon: Ich liebe es, dir jeden Morgen beim Lesen zuzusehen, als wäre die Zeit mit dir stehen geblieben.

Alte Frau: Ich beginne den Tag immer in dieser Ecke. Deine Anwesenheit hat etwas Besonderes; sie lässt meine Bücher lebendiger und nahbarer erscheinen.

Villa Ichon: Deine Bücher und meine Geschichte sind miteinander verwoben, nicht wahr? Die Vorträge, Gedichte, Briefe, leidenschaftlichen Diskussionen … jedes Wort hat seine Vergangenheit. Jede Stimme hat etwas Einzigartiges, etwas Erhellendes. Deine zum Beispiel vermischt sich mit den Träumen der jungen Menschen, die hier vorbeikommen, mit der Musik, die bei Versammlungen erklingt, mit den Geheimnissen, die in den Mauern dieses Hauses gehütet werden.

Alte Frau: Mit deiner Gesellschaft und dieser Bank unter der Sonne habe ich alles, was ich brauche. Hier hat mir sogar die Stille etwas zu sagen, einen Frieden, den nur dieser Ort bieten kann.

Villa Ichon: Du bringst die Lektüre, ich bringe das Echo. Und gemeinsam erfinden wir jeden Morgen einen Neuanfang, einen neuen Schritt in Richtung Frieden.

Alte Frau: Ich denke gerne, dass Gebäude allein durch ihre Existenz Frieden bringen können.

ENGLISH

Villa Ichon: I love watching you read every morning, as if time had stopped with you here.

Old Woman: I always start the day in this corner. Your presence has something special; it makes my books feel more alive, closer.

Villa Ichon: Your books and my story are intertwined, aren't they? The lectures, poems, letters, passionate discussions... every word has its past. Every voice has something unique, something that illuminates. Yours, for example, mingles with the dreams of the young people who pass by here, with the music that resonates at gatherings, with the secrets kept within the walls of this house.

Old Woman: With your company and this bench under the sun, I have everything I need. Here, even the silence has something to say to me, a peace that only this place can offer.

Villa Ichon: You bring the reading, I bring the echo. And together, every morning we invent a new beginning, a new step toward peace.

Old woman: I like to think that buildings, just by being there, can bring peace.

SPANISH

Villa Ichon: Me encanta verte leer cada mañana, como si el tiempo con vos acá se detuviera.

Anciana: Siempre empiezo el día en este rincón. Tu presencia tiene algo especial, hace que mis libros se sientan más vivos, más cercanos.

Villa Ichon: Tus libros y mi historia se entrelazan, ¿verdad? las conferencias, poemas, cartas, discusiones apasionadas... cada palabra tiene su pasado. Cada voz tiene algo único, algo que ilumina. La tuya, por ejemplo, se mezcla con los sueños de los jóvenes que pasan por acá, con la música que resuena en los encuentros, con los secretos que guardan las paredes de esta casa.

Anciana: Con tu compañía y este banco bajo el sol, tengo todo lo que necesito. Acá hasta el silencio tiene algo que decirme, una paz que solo este lugar puede ofrecer.

Villa Ichon: Vos traes la lectura, yo el eco. Y entre ambos, cada mañana inventamos un nuevo comienzo, un nuevo paso hacia la paz.

Anciana: Me gusta pensar que los edificios, con el solo hecho de estar, puedan dar paz.

POLISH

Villa Ichon: Uwielbiam patrzeć, jak czytasz każdego ranka, jakby czas się tu zatrzymał.

Staruszka: Zawsze zaczynam dzień w tym kąciku. Twoja obecność ma w sobie coś wyjątkowego; sprawia, że moje książki wydają się bardziej żywe, bliższe.

Villa Ichon: Twoje książki i moja historia są ze sobą splecione, prawda? Wykłady, wiersze, listy, namiętne dyskusje… każde słowo ma swoją przeszłość. Każdy głos ma w sobie coś wyjątkowego, coś, co rzuca światło na świat. Twój, na przykład, miesza się z marzeniami młodych ludzi, którzy tu przechodzą, z muzyką, która rozbrzmiewa na spotkaniach, z sekretami skrywanymi w murach tego domu.

Staruszka: Dzięki twojemu towarzystwu i tej ławce pod słońcem mam wszystko, czego potrzebuję. Tutaj nawet cisza ma mi coś do powiedzenia, spokój, który tylko to miejsce może mi dać.

Villa Ichon: Ty dajesz mi czytanie, ja daję echo. I razem, każdego ranka, odkrywamy nowy początek, nowy krok w stronę spokoju.

Staruszka: Lubię myśleć, że budynki samą swoją obecnością mogą przynieść spokój.

ITALIAN

Villa Ichon: Adoro guardarti leggere ogni mattina, come se il tempo si fosse fermato con te qui.

Vecchia: Inizio sempre la giornata in questo angolo. La tua presenza ha qualcosa di speciale; rende i miei libri più vivi, più vicini.

Villa Ichon: I tuoi libri e la mia storia si intrecciano, non è vero? Le lezioni, le poesie, le lettere, le discussioni appassionate... ogni parola ha il suo passato. Ogni voce ha qualcosa di unico, qualcosa che illumina. La tua, ad esempio, si mescola ai sogni dei giovani che passano di qui, alla musica che risuona nelle riunioni, ai segreti custoditi tra le mura di questa casa.

Vecchia: Con la tua compagnia e questa panchina al sole, ho tutto ciò di cui ho bisogno. Qui, anche il silenzio ha qualcosa da dirmi, una pace che solo questo luogo può offrire.

Villa Ichon: Tu porti la lettura, io porto l'eco. E insieme, ogni mattina inventiamo un nuovo inizio, un nuovo passo verso la pace.

Vecchia: Mi piace pensare che gli edifici, semplicemente per il fatto di essere lì, possano portare pace.

· ROLANDSTATUE ·

GERMAN

Kleines Mädchen: Roland, wie groß du bist! Mein Großvater sagt, du bist älter als er.

Roland: Dein Großvater ist ein weiser Mann. Ich bin über 5 Meter groß und viel älter als er. Ich bin über 600 Jahre alt.

Kleines Mädchen: Über 600? Aber mein Großvater hat mehr Falten als du.

Roland: Früher war ich aus Holz. Ich habe mich viel verändert, genau wie die Stadt, aber immer mit einer Mission: zu beschützen.

Kleines Mädchen: Was bedeutet es, zu beschützen?

Roland: Beschützen bedeutet, zuzuhören, wenn jemand gehört werden muss. Manchmal scheinen Schwierigkeiten sehr groß, aber man muss sie nicht alleine bewältigen.

Kleines Mädchen: Was ist, wenn ich mich klein fühle?

Roland: Sich klein zu fühlen ist nichts Ungewöhnliches. Wir alle fühlen uns irgendwann einmal so. Aber du bist nicht allein. Ich bin immer da, genau wie ich es für deinen Großvater war, als er in deinem Alter war.

ENGLISH

Little girl: Roland, how tall you are! My grandfather says you're older than him.

Roland: Your grandfather is a wise man. I'm over 5 meters tall, and I'm far older than him. I'm over 600 years old.

Little girl: Over 600? But my grandfather is more wrinkled than you.

Roland: I used to be made of wood. I've changed many times, just as the city has, but always with one mission: to protect.

Little girl: What does it mean to protect?

Roland: Protecting means listening when someone needs to be heard. Sometimes, difficulties may seem very big, but you don't have to face them alone.

Little girl: What if I feel small?

Roland: Feeling small isn't unusual. We all feel that way at some point. But you're not alone. I'm always here, just like I was for your grandfather when he was your age.

SPANISH

Niña: Roland, que alto sos, mi abuelo dice que sos más viejo que él.

Roland: Tu abuelo es un hombre sabio, mido más de 5 metros, y soy por lejos más viejo que él, tengo más de 600 años.

Niña: ¿Más de 600? Pero mi abuelo está más arrugado que vos.

Roland: Antes era de madera, he cambiado muchas veces, cómo tambien cambia la ciudad, pero siempre con una sola misión: proteger.

Niña: ¿Qué significa proteger?

Roland: Proteger significa escuchar cuando alguien necesita ser oído. A veces, las dificultades pueden parecer muy grandes, pero no tenes que enfrentarlas sola.

Niña: ¿Y qué pasa si me siento pequeña?

Roland: Sentirse pequeña no es algo raro. Todos, en algún momento, nos sentimos así. Pero no estás sola. Yo siempre estoy acá, como lo estuve para tu abuelo cuando tenía tu edad.

POLISH

Dziewczynka: Roland, ale ty jesteś wysoki! Mój dziadek mówi, że jesteś starszy od niego.

Roland: Twój dziadek to mądry człowiek. Mam ponad 5 metrów wzrostu i jestem od niego dużo starszy. Mam ponad 600 lat.

Dziewczynka: Ponad 600? Ale mój dziadek jest bardziej pomarszczony od ciebie.

Roland: Kiedyś byłem z drewna. Zmieniałem się wiele razy, tak jak miasto, ale zawsze z jedną misją: chronić.

Dziewczynka: Co to znaczy chronić?

Roland: Chronić to znaczy słuchać, kiedy ktoś potrzebuje być wysłuchany. Czasami trudności mogą wydawać się ogromne, ale nie musisz stawiać im czoła sama.

Dziewczynka: A co, jeśli poczuję się mała

Roland: Poczucie bycia małą nie jest niczym niezwykłym. Wszyscy tak się czujemy w pewnym momencie. Ale nie jesteś sama. Zawsze tu jestem, tak jak byłem dla twojego dziadka, kiedy był w twoim wieku.

ITALIAN

Bambina: Roland, quanto sei alto! Mio nonno dice che sei più vecchio di lui.

Roland: Tuo nonno è un uomo saggio. Sono alto più di 5 metri e sono molto più vecchio di lui. Ho più di 600 anni.

Bambina: Più di 600? Ma mio nonno è più segnato di te.

Roland: Ero fatto di legno. Sono cambiato molte volte, proprio come la città, ma sempre con una missione: proteggere.

Bambina: Cosa significa proteggere?

Roland: Proteggere significa ascoltare quando qualcuno ha bisogno di essere ascoltato. A volte le difficoltà possono sembrare molto grandi, ma non devi affrontarle da solo.

Bambina: E se mi sentissi piccolo?

Roland: Sentirsi piccolo non è insolito. Ci sentiamo tutti così a un certo punto. Ma non sei solo. Sono sempre qui, proprio come lo ero per tuo nonno quando aveva la tua età.

· MÜHLE AM WALL ·

GERMAN

Mühle am Wall: Hey, du, ja, du...

Alter Mann: Ich?

Mühle am Wall: Ja, ich sehe dich seit über 80 Jahren durch diesen Park gehen. Es ist schön, freundliche Gesichter zu sehen.

Alter Mann: Ich habe mein ganzes Leben hier in Bremen verbracht und dich so fest stehen sehen, auch wenn du dich nicht mehr so drehst wie früher. Vermisst du das nicht?

Mühle am Wall: Natürlich, ich vermisse meine Drehungen, aber ich habe auch gelernt, dass der beste Moment einfach der ist, den man gerade erlebt.

Alter Mann: Ich bin 90 Jahre alt...

Mühle am Wall: Und ich bin über 300. Ich bin niedergebrannt, sie haben mich wieder aufgebaut, und ich bin immer noch hier. Die Zeit ist kein Feind, sondern eine Chance. Das Leben ist wie ein Rad, und die Zeit wird zu deinem Verbündeten, wenn du weißt, wie man sie nutzt. Es eilt nicht. Am Ende fügt sich alles zusammen. Du musst einfach weitermachen, dich drehen.

ENGLISH

Mühle am Wall: Hey, you, yes, you...

Old Man: Me?

Mühle am Wall: Yes, I've seen you walk through this park for over 80 years. It's good to see friendly faces.

Old Man: I've spent my whole life here in Bremen, watching you stand firm, even though you don't turn like you used to. Don't you miss that?

Mühle am Wall: Of course I do, I miss my turns, but I've also learned that the best moment is simply the one you're living now.

Old Man: I'm 90 years old...

Mühle am Wall: And I'm over 300. I burned down, they rebuilt me, and I'm still here. Time is not an enemy, it's an opportunity. Life is like a wheel, and time becomes your ally when you know how to use it. There's no rush. In the end, everything falls into place. You just have to keep going, turning.

SPANISH

Mühle am Wall: Ey, vos, sí vos…

Anciano: Yo?

Mühle am Wall: Si, te veo caminar por este parque desde hace más de 80 años, es bueno ver caras amigas.

Anciano: He pasado toda mi vida acá en Bremen, observando cómo te mantenes firme, aunque ya no giras como lo hacias antes. ¿No extrañas eso?

Mühle am Wall: Claro que sí, extraños mis giros, pero tambien aprendí que el mejor momento es simplemente el que estás viviendo ahora.

Anciano: Es que yo tengo 90 años…

Mühle am Wall: Y yo más de 300, me incendié, me reconstruyeron, y acá sigo. El tiempo no es un enemigo, es una oportunidad. La vida es como una rueda, y el tiempo se convierte en tu aliado cuando sabes cómo aprovecharlo. No hay prisa. Al final, todo se acomoda. Solo hay que seguir adelante, girando.

POLISH

Mühle am Wall: Hej, ty, tak, ty...

Starzec: Ja?

Mühle am Wall: Tak, widziałem cię spacerującego po tym parku przez ponad 80 lat. Miło widzieć przyjazne twarze.

Starzec Spędziłem całe życie tutaj, w Bremie, patrząc, jak stoisz nieugięcie, mimo że nie obracasz się tak jak kiedyś. Nie tęsknisz za tym?

Mühle am Wall: Oczywiście, że tęsknię, tęsknię za swoimi obrotami, ale nauczyłem się też, że najlepsza chwila to po prostu ta, którą przeżywasz teraz.

Starzec: Mam 90 lat...

Mühle am Wall: I mam ponad 300. Spaliłem się, odbudowali mnie i wciąż tu jestem. Czas nie jest wrogiem, to szansa. Życie jest jak koło, a czas staje się twoim sprzymierzeńcem, gdy wiesz, jak go wykorzystać. Nie ma pośpiechu. W końcu wszystko wskakuje na swoje miejsce. Trzeba po prostu iść dalej i obracać.

ITALIAN

Mühle am Wall: Ehi, tu, sì, proprio tu…

Vecchio: Io?

Mühle am Wall: Sì, ti ho visto passeggiare in questo parco per più di 80 anni. È bello vedere volti amichevoli.

Vecchio: Ho passato tutta la mia vita qui a Brema, vedendoti rimanere saldo, anche se non giri più come una volta. Non ti manca?

Mühle am Wall: Certo che mi manca, mi mancano le mie rotazioni, ma ho anche imparato che il momento migliore è quello che stai vivendo ora.

Vecchio: Ho 90 anni…

Mühle am Wall: E io ne ho più di 300. Sono andato a fuoco, mi hanno ricostruito e sono ancora qui. Il tempo non è un nemico, è un'opportunità. La vita è come una ruota, e il tempo diventa tuo alleato quando sai come usarlo. Non c'è fretta. Alla fine, tutto si sistemerà. Devi solo continuare a camminare, a girare.

· PRESENTATION ·

GERMAN

Hallo, ich bin Alejandro Radawski und befinde mich derzeit in Bremen.

Ich freue mich sehr, bekannt geben zu dürfen, dass ich vom Bremer Literaturhaus [virt.] e.V. mit Unterstützung des Senators für Kultur mit der Bremer Netzresidenz ausgezeichnet wurde.

Während dieser Zeit arbeite ich an einem Projekt mit dem Titel „Something in the way they look at me“.

Es ist ein digitales Theater-Experiment, das den urbanen Räumen Bremens – Parks, Kirchen, Museen, Straßen … – eine Stimme verleiht.

Ich habe 16 verschiedene Orte in der Stadt gewählt – aufgrund ihrer Geschichte, ihrer Atmosphäre oder ihrer kulturellen Bedeutung.

Dieses Projekt verbindet Film, Theater und künstliche Intelligenz, um kurze Szenen und Monologe zu schaffen – Momente, in denen Menschen und Orte miteinander sprechen.

Wenn ihr neugierig seid, wie Räume Geschichten erzählen und sich mit unseren eigenen verbinden können, folgt dem Projekt und macht mit. Dies ist erst der Anfang.

ENGLISH

Hi, I’m Alejandro Radawski, and I’m currently in Bremen, Germany.

I’m very happy to share that I’ve been awarded the Bremen „Netzresidenz“ by Bremer Literaturhaus [virt.] e.V. with the support of the Senator for Culture of Bremen.

During this time, I’ll be working on a project called: "Something in the way they look at me."

It’s a digital and theatrical experiment that gives voice to Bremen’s urban spaces — parks, churches, museums, streets…

I’ve selected 16 different places in the city, chosen for their history, their atmosphere, or their cultural meaning.

This project blends film, theatre, and artificial intelligence, to create short scenes and monologues — moments where people and places speak to each other.

If you’re curious to see how spaces can tell stories and connect with our own, follow along and join the project. This is just the beginning.

SPANISH

Hola, soy Alejandro Radawski y me encuentro en Bremen, Alemania.

Estoy muy feliz de compartir que he sido premiado por la UNESCO Bremen, con el apoyo de Literaturhaus Bremen.

Durante este tiempo, trabajaré en un proyecto llamado: "Algo en la forma en que me miran".

Se trata de un experimento digital y teatral que da voz a los espacios urbanos de Bremen: parques, iglesias, museos, calles…

He seleccionado 16 lugares diferentes de la ciudad, elegidos por su historia, su atmósfera o su significado cultural.

Este proyecto fusiona cine, teatro e inteligencia artificial para crear escenas cortas y monólogos: momentos donde las personas y los lugares pueden dialogar.

Si te da curiosidad ver cómo los espacios pueden contarnos historias y conectar con las nuestras, uníte y seguí el proyecto. Esto es solo el principio.

POLISH

Cześć, jestem Alejandro Radawski i obecnie przebywam w Bremie w Niemczech.

Bardzo się cieszę, że zostałem nagrodzony przez UNESCO Bremen, dzięki wsparciu Literaturhaus Bremen.

W tym czasie będę pracował nad projektem zatytułowanym: „Coś w tym, jak na mnie patrzą”.

To cyfrowy i teatralny eksperyment, który oddaje głos przestrzeniom miejskim Bremy — parkom, kościołom, muzeom, ulicom…

Wybrałem 16 różnych miejsc w mieście, ze względu na ich historię, atmosferę lub znaczenie kulturowe.

Ten projekt łączy film, teatr i sztuczną inteligencję, aby tworzyć krótkie sceny i monologi — momenty, w których ludzie i miejsca rozmawiają ze sobą.

Jeśli chcesz zobaczyć, jak przestrzenie mogą opowiadać historie i łączyć się z naszymi, śledź projekt i dołącz do niego. To dopiero początek.

ITALIAN

Ciao, sono Alejandro Radawski e attualmente mi trovo a Brema, in Germania.

Sono molto felice di condividere con voi che ho ricevuto un premio dall’UNESCO Bremen, con il sostegno del Literaturhaus Bremen.

In questo periodo lavorerò a un progetto intitolato: “Qualcosa nel modo in cui mi guardano”.

Si tratta di un esperimento digitale e teatrale che dà voce agli spazi urbani di Brema — parchi, chiese, musei, strade...

Ho selezionato 16 luoghi diversi della città, scelti per la loro storia, la loro atmosfera o il loro significato culturale.

Questo progetto unisce cinema, teatro e intelligenza artificiale per creare brevi scene e monologhi: momenti in cui persone e luoghi dialogano tra loro.

Se siete curiosi di scoprire come gli spazi possano raccontare storie e intrecciarsi con le nostre, seguiteci e partecipate al progetto. Questo è solo l’inizio.

Google Sites

Report abuse